چهار راه فصول

گویند خدا در بلندی هاست

اما اگر به فراز کاج ها نظر کنی

او را نخواهی دید

و اگر ژرفای کوه ها را بکاوی

او را در زر و سیم نخواهی یافت

اگر چه نور او از هرچه شکوهمند و زیباست می درخشد

چقدر او خوب و مهربان است

که زمین و آسمان را بر چهره افکنده

و خود را چون رازی که به خاطر عشق پنهان می کنند

در پرده داشته است

اما من همچنان احساس می کنم که آغوش گرم او

به هر جا و در هرچه به چشم و گوش می آید

به سوی من گشاده است

چنانکه گویی مادر مهربانم

نیمه شب لبهایش را بر پلک های بسته ی چشم من می نهد

مرا نیمه بیدار می کند و می گوید

نازنین،

حدس بزن چه کسی تو را در تاریکی بوسیده است. 

الیزابت بَرِت برونینگ